Gold, jak sama nazwa wskazuje, był niegdyś księciem pięknego królestwa Elfów, Efenboerger, żył w dostatku i miał wielu przyjaciół, z którymi często balował. Nie myślał nawet o walce, bo po co, miał pokuj w państwie już od dawna, Demonów nie widział już chyba nikt, oprócz tego pokolenia z wojny, które i tak już powoli umierało. Jego Ojciec, dobry i mądry władca, który potrafił dobrze rządzić wojskiem ale i państwem, nie wdawał się w żadne wojny. To było wtedy gdy żyło mu się dostatnie i dobrze.

Druga część życia to jest wojna, nie wiadomo dlaczego, pewnego dnia zaatakowały stolicę Demony i Smoki, nie wiadomo dlaczego taki sojusz powstał, i dlaczego właśnie na Efenboerger zaatakowali, przecież to było państwo żyjące w harmonii z naturą. Złote Smoki i najlepsi żołnierz próbowali powstrzymać najazd, lecz się nie udało, zginęło wielu wojowników i Smoków, straty były po obu stronach, lecz mniejsza i słabsza armia Elfów przegrała. Został wtedy zabity Ojciec Golda, który sam ukrył się w podziemiach aby ocalić własne życie. Kiedy zobaczył co się stało, zaczął się sam szkolić na wojownika, nie wychodziło mu to zbyt dobrze, ponieważ już wtedy był dość niewyszkolonym jak na swój wiek wojownikiem, pewnego razu zobaczył on druida, którego wcześnie nie widział, zawołał:
-Panie, potrzebujesz czegoś, jeśli życie Ci miłe to odejdź bo bronie tego miejsca!
Druid nie zwrócił uwagi i szukał czegoś dalej, wtedy Gold powiedział:
-Słyszałeś Staruchu?!
Druid odpowiedział:
-Nie jesteś nawet wojownikiem którego szukam, ale widzę że tu już nic nie znajdę, i nikt mi już nie pomoże ocalić państwa.
Gold dumny powiedział:
-Ja mogę to zrobić.
-Nie, nie możesz, bo nawet nie umiesz trzymać porządnie mieczu.
-Jak to nie umiem?
Gold rzucił się na starca, a ten nawet się nie ruszył a Książe już leżał.
-Mówiłem nie nadajesz się.
-Proszę zostań moim mistrzem, szybko się uczę, zobaczysz będę doskonałym wojownikiem.
Druid się zgodził, pod warunkiem że jeśli w miesiąc się niczego nie nauczy to sobie darują.
Gold o dziwo robił wielkie postępy i pewnego razu Druid powiedział:
-Chłopcze, pewnego dnia staniesz na czele wielkiej armii.
-Z Tobą przy boku.
-Nie mnie już przy Tobie nie będzie.
-Jak to?
-Zrozumiesz później.
Po tym położył się spać, po 6 miesiącach pracy byli gotowi, Mistrz powiedział teraz znajdziemy armie, mówił to z dziwnym smutkiem, jak by wiedział co go czeka. Gdy fedrowali w poszukiwaniu zaatakowali ich Demony, z Illem na czele.
-Głupi Druid i jego uczeń- powiedział.
-Niech ja Ci pokaże- krzyknął Gold i rzucił się na Demona, lecz AK, jak miał na imie Druid, uśpił go magią. Gdy Gold się obudził zobaczył jak jego mistrz walczy, było to niewiarygodne, chciał się włączyć lecz nic z tego, zaatakował go dowodzący armia Ill, chłopak z nim walczył ale Demon powiedział:
-Jesteś za słaby dla mnie jako przeciwnik.
I gdy Demon zobaczył że Druid stracił czujność zaatakował go od tylu, i krzyczał do młodzieńca:
-Zabiłem Twego Ojca Króla Saraka a teraz zabijam Twojego mistrza, ale tym razem Ty na to patrzysz, a ja się rozkoszuję.
Na chłopaka rzuciła się horda Demonów, lecz on użył jedynego znanego mu czaru teleportacjai i uciekł, potem zaczął płakać, te doświadczenie go zmieniło, stał się bardziej dorosły i bardziej przebiegły. Zaczął sam szukać rebeliantów którzy będą chcieli walczyć z Demonami, i kiedy zebrał armie, naprawdę wielką armie, nawet Smoki nie odmówiły sojuszu, zaatakował na stolice, Gold który niegdyś nie umiał nawet trzymać miecza, teraz doskonale walczył dwoma mieczami, doskonale strzelał z łuku, i dobrze dowodził wojskiem, tak dobrze że słabsza armia Elfów zaczęła wygrywać z Demonami i gdy wydało się że to już koniec przybył Ill, Gold zaczął go gonić ale te uciekł. Wolność została przywrócona po długich 4 latach życia pod panowaniem Demonów.

Lecz Golodowi to nie wystarczyło, ogłoszono go królem, bo po wojnie wszyscy dowiedzieli się że jest on synem Króla, ale bohater odmówił zaczął żyć pasją złapania Ila, kiedy wreszcie go dopadał on zawsze się jakoś się wymykał, ale w końcu doszło do ostatecznej walki. Gold zranił od razu Ila w obie ręce z łuku żeby nie mógł walczyć i gdy się szykował do ostatecznego ruchu, Ill powiedział:
-Proszę nie zabijaj mnie będę Twoim wiernym sługa, błaga nie chce umrzeć i pałętać się po piekle jako dusza a nie jako Demon, proszę pozwól mi żyć dalej.
Nagle spadło wielkie światło, to były trzy archanioły, jeden powiedział:
-Goldzie nie rób tego, przecież wiesz już że jesteś od niego silniejszy, i po mimo tego co on Ci zrobił zostaw go.
Gold odpowiedział:
-Za wszystko co mi zrobił dostanie nauczkę!
-Lecz nie wiesz jednego on przez nie wykonanie misji nie zostanie wysłany piekła, lecz zostanie znoszony na wieki.
-Co mnie to obchodzi, mógł lepiej rozplanować swoje życie.
-Zostaniesz potępiony za swój czyn nie rób tego, NIE!!
Gold zabił Demona pomimo przestróg Archaniołów, wtedy jeden z nich powiedział:
-Za to co zrobiłeś spadnie na Ciebie wielka kara, po pierwsze nie będziesz już Elfem, i nie będziesz ich Królem ich królem będzie ktoś inny, ale na pewno nie TY!!
Nagle zaczęła otaczać go ciemna powłoka i zmieniła jego barwę skóry na czarny, lecz nie wyglądał jak murzyn, tylko jak by jego skóra spaliła się. Po powrocie do wioski nikt nie wierzył że Gold to on sam, wygonili go bo uważano że będą z nim same kłopoty, uważa się go za pierwszego Mrocznego Elfa. Kiedy doszedł do przymierza z innymi istotami z podziemi założył własne państwo w krainie Podziemi. Lecz zobaczył że się nie starzeje, i chyba to było tez jego przekleństwo, wybrał nowego Króla swojego Państwa, był nim jego trzynasty z kolei prawnuk, a on sam odziany w Złotą Zbroje i miecz od Mistrza, sam się stał wędrowcem tak jak jego Mistrz. I chyba wreszcie zrozumiał nauki Mistrza które mówiły że on będzie podobny do niego. Bo jego Mistrz był jego pra pra dziadkiem. Teraz Gold wędruje przez świat i szuka uczniów którym przekaże swoja wiedze.