Śmiało można rzec, iż historia owego młodzieńca nie zaczyna się wraz z chwilą jego narodzin, lecz w momencie, gdy pewien wieśniak, przeszukując zwęglone wozy karawany kupieckiej natknął się na niemowlę o spiczastych uszach. Bezdzietni chłopi zaopiekowali się małym mieszańcem, nadając mu imię Farmerus. Z radością obserwowali jak ich przybrany syn dorasta i przyswaja owe podstawowe zasady , którymi oni, prości ludzie, kierowali się przez całe swe życie. Niepokoiła ich jedynie olbrzymia wrażliwośÄ‡ chłopca, pozostałośÄ‡ po elfich przodkach. Starsi ludzie wiedzieli, że życie nie jest łatwe i potrafi zadawać ból.

Szczęśliwe dzieciństwo dobiegło końca. Coś się wydarzyło.....zmieniło.....Do dzisiaj, na wspomnienie owych, owianych tajemnicą chwil, oczy młodzieńca zachodzą mgłą. Kilkunastoletni chłopak zamknął się w sobie. Zdusił jakiekolwiek uczucia. Zapomniał o emocjach. Jego jedynym celem stała się walka. Szybko zorientował się również, że władanie mieczem może przynieśÄ‡ mu korzyści w postaci pełnej sakiewki. Został najemnikiem, mordercą na życzenie. I był w tej, jakże pogardzanej profesji, jednym z najlepszym. Owo dobrze płatne zajęcie stało się przyczyną wygnania Białej Tarczy z rodzinnego królestwa.
Uciekając przed listem gończym trafił do Osady Pazur Behemota.

Początkowo wzbudzał wśród mieszkańców strach i lęk. Jego czujne oczy i drwiący uśmiech nie sprzyjały przyjacielskim pogawędkom. Nieufnie odnoszono się do jego słÃ³w i uczynków.
Farmerus starał się nie przejmować ich reakcjami. Oni nie znali jego przeszłości.....Nie wiedzieli, że każda noc to dla niego czas cieni, cieni dawnych ofiar......

Jednak czas robi swoje....Młodzieniec powoli ulega atmosferze Osady. Zaczyna pękać skorupa, którą otoczył się kilka lat temu. Ukazuje oblicze owego wrażliwego chłopaka, którego los pozbawił niegdyś radości życia.

W tej chwili Farmerus uchodzi za znawcę wszystkich gatunków piwa dostępnych w karczmie. Sławny stał się również ów szelmowski uśmiech, kierowany do wszystkich przedstawicielek płci pięknej w Osadzie...