Pojawia się znikąd i niespodziewanie znika. Jest wszędzie i nigdzie. Zaklęta we wzory, w prostą geometrię, w układ współrzędnych. Istnieje i nie. Nie ma statusu, wymyka się kategoriom, jest niczym, a jednak egzystuje. Jest w twojej głowie, w melodii mgławic i czarnych dziur; jest w Kosmosie, w zwojach mózgowych, w niebie nad tobą, w prawie nie-moralnym. A przecież nie ma jej tam wcale. Uchwycisz ją lub nie. Nie jest Bogiem, nie jest i nie-Bogiem. Nie próbuj o niej myśleć. Przyjdzie lub nie. Nie zechce, bo nie ma woli. Jest dziełem przypadku, bezprzyczynna, bezcelowa. Nazwij ją, a ucieknie. Nie licz, nie czuj. To pustka. Nieogarniona. Niepomyślana. Niemyślalna.