Przez mrok… przyszłej przeszłości… mag pragnie ujrzeć… ktoś nuci na granicy dwóch światów… Ogniu… krocz za mną. Te zdania układają się dla Greenmana w klucz do zagadki kim naprawdę jest i skąd przybył. Czy to hasło do powrotu ku wyrafinowanym i okrutnym praktykom drugiego „ja”, czy może ucieczki od demonicznej części swej duszy. Na te pytania podczas swej wędrówki po tym nowym świecie, Greenman wciąż szuka odpowiedzi.

Najpierw był korytarz, czerwone kotary i szaleńczy bieg po czarno-białej posadzce. Przez krwawy jedwab zasłon, jego nagie ciało muskały granitowe posągi kobiet uwięzione w tej dziwnej rzeczywistości. Zostań? Jedyne co wtedy myślał to móc uwolnić się. Od czego? Pamiętał mroczny liściasty las, gdzie od wieków w tajemnych kręgach dokonywała się przemiana magii w moc. Ta moc uległa dekadencji zła. Istota rozdzieliła się i dla ukrytego pierwiastka dobra, jedyną nadzieją pozostawała ucieczka…

Gdy w końcu wychylił się zza czerwonej kotary na polanę, nie wiedział gdzie jest. Pamięć uleciała. Pozostała tylko wiedza. Wiedza jak sobie poradzić w tym nowym lesie. Jak przywoływać zwierzęta i korzystać z bogactwa magii natury. Gdzieś w środku w nim krążą też jednak moce zła, uwięzione na wieki zdolności nekromancji.

Na skraju lasu od dawna widział osadę. Od dawna nie nawykły do kontaktu i półdziki w końcu przemógł się i podjął decyzję aby wstąpić na chwilę. Ale co to przyniesie, kogo spotka, nie wiedział. Drzwi się otworzyły… Jego historia znów się toczy.