W młodości wyruszyłem w podróż. Opóściłem rodzinny dom i udałem się w długą wędrówkę. Zarabiałem na życie grając w miastach, głównie na lutni, lecz największą przyjemność sprawiało mi granie na bębnach... oczywiście nie posiadałem własnych, Ale czasem wynajmowano mnie na różne uroczystości.
W wieku 24 lat zostałem zabrany do armii królewskiej i walczyłem w szeregach Króla Imperium Gryfów. Byłem jednym z 20 żołnierzy w małym oddziale zwiadowców. Ja byłem łucznikiem. Gdy wojna ucichła, siły podziemia i ognia wycofały się do swoich siedzib, a my zostaliśmy odesłani.
Później już tylko wędrowałem i grałem. Zostałem zatem "Bardem- łucznikiem" i czasem wynajmowano mnie w tawernach "do małych" czarnych robótek, to jest:zastraszyć kogoś, postrzelić itp. Aktualnie moje życie się nie zmienia i dalej pozostaję wierny mej profesji...