Arwena jest bardzo młoda jak na elfkę. Nigdy nie dowiedziała się, kim byli jej rodzice. Od wychowującego ją elfa, Ereiniona dowiedziała się tylko, że zginęli wkrótce po jej urodzeniu. Mieszkała z nim w niewielkim domu w środku lasu, z dala od jakichkolwiek miast. Przybrany ojciec nauczył Arwenę wszystkiego, co wiedział o walce, łowiectwie i życiu w lesie. Dziewczyna wędrowała coraz dalej od domu, a jej wyprawy były coraz dłuższe. Jedyną towarzyszką i przyjaciółką Arweny była biała klacz Alatariel, którą dostała od przybranego ojca. Po powrocie z jednej z takich wycieczek zastała nienaruszony dom i ciało Ereiniona z mieczem w ręku i przerażeniem w oczach, leżące przed drzwiami. Pochowała elfa, złożyła przy nim miecz, na grobie zasadziła młode drzewko i odeszła nie oglądając się za siebie. Odtąd las stał się jej domem. Żyła w harmonii z przyrodą, nauczyła się mowy niektórych zwierząt i doskonaliła swoje umiejętności jeździeckie. Ale zaczęła tęsknić za prawdziwym domem, miejscem, do którego można wracać. Tak Arwena trafiła do Osady "Pazur Behemota". Znalazła w niej bezpieczną przystań pomiędzy kolejnymi podróżami.