Wład Palownik urodził się w Sighişoarze w Siedmiogrodzie jako drugi syn hospodara wołoskiego Włada Diabła. Ojciec był członkiem powołanego przez Zygmunta Luksemburskiego do obrony chrześcijaństwa przed rosnącym w potęgę Imperium Osmańskim Zakonu Smoka, czemu zawdzięczał swój przydomek ("Draco" – "Smok", przekształcone w "Dracul" – "Diabeł") – stąd pochodzi przydomek Włada Palownika "Drăculea" ("Drakula"), rozpowszechniony potem w legendzie, oznaczający po prostu syna Smoka lub syna Diabła.
W wieku jedenastu lat Wład został pojmany przez Turków wraz z ojcem i młodszym bratem Radu – gdy sułtan Murad II uwolnił Włada Diabła, jego synowie pozostali na jego dworze jako zakładnicy, mający gwarantować lojalność ojca względem Imperium Osmańskiego. Wład Diabeł odzyskawszy tron hospodarski lawirował między Turcją a Węgrami i naraził się swym postępowaniem na gniew Jana Hunyadyego, faktycznie rządzącego Węgrami. Ten ostatni poparł pretendującego do tronu wołoskiego Władysława II Dana. Zdradzony przez swych bojarów Wład Diabeł wraz z najstarszym synem Mirczą został zamordowany w 1447.